مـژده ای اهل ولا صاحـب دوران آمد            پـادشـاه دل مــا در دل شــعــبــان آمـد

قحـطی عـشق مـیان هـمه دنیا شده بود            ناگـهان یوسـف ما از سوی زندان آمد

از تن خشک زمین تاب و توان پر زده بود            با قـدوم گـل نرگـس به تنـش جـان آمد

عالم از بوی گلی غرق تبسم شده است            در گـلـسـتـان ولا لالـه و مـرجـان آمـد

همه در عرش خدا دست به سینه شده‌اند            چون که بر روی زمین حضرت جانان آمد

صاحب کل زمان حضرت محبوب سلام            از نفـس های تو بوی گـل ریحـان آمد

آید آن روز که شیعه بشود شاد که چون            خـبـر آیـد کـه فـراق تـو به پـایـان آمـد